با توجه به نزدیک شدن فصل امتحانات، لازم می دانیم به این نکته بپردازیم اما چرا دانش آموزانی که ادعا می کنند درس هایی را یاد گرفته اند فراموش می کنند؟ آیا آنها قدرت و توانایی لازم را برای یادگیری ندارند؟ چگونه می شود آنها فراموشی خود را به حداقل برسانند؟ از آنجایی که حافظه انسان درگیر یادگیری و به خاطر سپردن مطالب است، در واقع فراموشی هم به حافظه انسان مرتبط است. یک برداشت عامیانه حافظه را مخزنی تصور می کند که اطلاعات آنجا ریخته شده ونگهداری می شود و در مواقع لزوم اطلاعات استخراج شده و یادآوری می شود. از نظر علمی حافظه عنوانی است در مورد توانایی انسان در یادگیری، نگهداری، یاآوری و استفاده از آن اطلاعات و دانش در مواقع لزوم.بطور کلی انسان سه نوع حافظه دارد:1- حافظه حسی: اطلاعات در این حافظه یک تا سه ثانیه دوام می آورد و گنجایش آن نسبتاً زیاد است و در صورتی که به ورودی این حافظه توجه و دقت صورت گیرد وارد حافظه کوتاه مدت می شود.2- حافظه کوتاه مدت: اطلاعات دراین حافظه 15تا30ثانیه نگهداری می شود. گنجایش آن 5 تا 9 قطعه است و نوع اطلاعات آن شنیداری، رویدادی و معنایی است و دلیل عمده فراموشی در این حافظه جانشین سازی یا محو شدن اثر است. درصورتی که اطلاعات موجود دراین حافظه تکرار یا رمزگردانی شود به حافظه بلند مدت انتقال پیدا می کند.3- حافظه بلند مدت: اطلاعاتی که به این نوع حافظه انتقال پیدا می کند ماندگاری نامحدود دارد و گنجایش آن هم نامحدود است و اطلاعات ذخیره شده هم عمدتا ًمعنایی و قدری هم شنیداری و دیداری است. از آنجایی که تمام مطالبی که درک شده و ابعاد معنایی ان برای دانش آموز روشن شده در این حافظه قرار می گیرد، لذا درک معنایی مطالب برای آنها بسیار مهم و به خاطر سپاری آن هم آسان است.البته فراموشی در این حافظه هم به علل سرکوبی، تداخل و مشکلات بازیابی رخ می دهد، اما مقایسه میزان بازیابی آن با فراموشی قابل مقایسه نیست. بنابر این تلاش براین است که دانش آموزان با شیوه های مناسب اطلاعات را به حافظه بلندمدت بسپارند.